http://ruimtevolk.nl/blogs/wetenschap-moet-de-straat-op-en-communiceren/
Direct contact tussen bewoners, wetenschappers en politici verbetert de kwaliteit van waarheidsvinding en besluitvorming, maar bovenal zorgt het voor meer vertrouwen.
Het Sociaal Cultureel Planbureau sombert: veel gemeenten hebben onvoldoende kennis om het gedecentraliseerde sociale beleid uit te voeren. De menigte waarschuwers groeit met de dag. Vreemd is dat niemand met concrete oplossingen komt. Terwijl er één zo voor hand ligt: zorg dan dat die kennis er wel is. De kennisinfrastructuur van de Nederlandse overheid is hopeloos verouderd. Men doet Haags onderzoek naar gedecentraliseerde maatschappelijke problemen. Dat schuurt, en dat geldt niet alleen in het sociale beleid, maar ook voor ruimtelijke en economische vraagstukken. Het beleidsonderzoek van de overheid moet op de schop. Er zijn daarbij in Nederland enkele veelbelovende initiatieven die de toekomst tonen.
Hoe maak je goed economisch beleid? Die vraag was, kort gezegd, de reden om in 1945 het Centraal Planbureau (CPB) op te richten. In de loop van de jaren volgden andere planbureaus, zoals het SCP voor het sociale domein en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) voor de ruimtelijke ordening. Daarnaast cirkelen er adviesraden rond de regering, zoals de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR), de Raad voor het Openbaar Bestuur (ROB), of de Raad voor Leefomgeving en Infrastructuur (RLI). En tot slotte zijn er de gespecialiseerde kennisinstituten, zowel binnen departementen (zoals het Kennisinstituut voor Mobiliteit) als daarbuiten (zoals het Rathenau-instituut).
De jaren na de oorlog waren de hoogtijdagen van de maakbare samenleving. Het land lag in puin. ‘Den Haag’ wist hoe de toekomst er uit zou moeten zien, en onderzoeksinstellingen leverden het antwoord op de vraag hoe we die visies konden realiseren. Kennis werd een basisingrediënt van beleidsnota´s. We leven inmiddels in een andere wereld. De samenleving wordt niet meer aangestuurd door een hiërarchische overheid, maar door netwerken van actoren. Complexiteit is het kernwoord. Den Haag heeft niet alleen macht verloren aan Brussel en aan lagere overheden, maar laat bovendien meer over aan de markt en burgers: inderdaad, de participatiesamenleving. Een benaming als ‘Planbureau’ is een anachronisme. De bureaus rapporteren aan mensen die niets plannen en daar ook de macht niet voor hebben.
[...]
Deze column is eerder in verkorte versie verschenen in Binnenlands Bestuur.
P.s: qu'en pensent le ministre auX Affaires économiques et la ministre à l'Education, Culture et Science (OCW)?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten