Sur le journalisme via la Belgique: De lezer is slimmer dan veel mediagoeroes denken..

OPINIE − 22/03/13, 06u34

Column Karl van den Broeck werkt als freelance journalist bij De Morgen en schrijft een column op vrijdag.
Over korte columns en longreads.

Waaraan hebben journalisten de grootste hekel? Aan deadlines? Niet dus. Alle collega's die ik ken kicken op deadlines. Nog snel de krant omgooien als de regering valt. Is er iets mooiers? De echte cracks zijn sportjournalisten die hun artikel moeten inleveren voor het einde van de voetbalwedstrijd. Of recensenten die moeten stoppen met schrijven nog voor de top of the bill een song heeft gespeeld. Het is dan dat journalistiek en literatuur elkaar het dichtst raken.

Het ergste bevel dat journalisten van hun eindredacteur kunnen krijgen is: 'Kappen!' Artikels inkorten valt hen zwaarder dan een deel van hun loon inleveren. Wat weet zo'n eindredacteur van de primeurwaarde? Van het belang van die spitante uitsmijter? Eindredacteurs dienen met een vlammenwerper in lichterlaaie te worden gezet.

De laatste jaren hebben we reden tot klagen. Een 'lang artikel' in een krant of weekblad is tegenwoordig zo'n 15.000 à 20.000 tekens. Bovendien mag het oog ook wel wat. Art directors hebben - gelukkig - meer invloed gekregen. Ik herinner me nog de tijd dat artikels linksboven op de pagina begonnen en rechtsonder eindigden. Een foto van twee kolommen ter opleuking moest volstaan. Kaderstukjes of grafieken waren een rariteit. Toen ik in 1987 mijn eerste stukjes in De Morgen mocht publiceren, kreeg ik 25.000 tekens voor een groot verhaal van twee pagina's. Of die artikels toen beter waren dan die van vandaag, laat ik in het midden.

En toch. De redenering, vaak door marketeers ontwikkeld na peperdure lezersonderzoeken, dat lezers hun neus ophalen voor lange artikels, klopt niet. Het bewijs van het tegendeel werd vorige week geleverd door Time. Het Amerikaanse nieuwsmagazine heeft het al een tijdje moeilijk, maar scoorde nu met een coverstory van 36 pagina's en 25.000 woorden (150.000 tekens). Ter vergelijking: een volledige Zeno, het onvolprezen interviewkatern van onze weekendkrant, telt 10.000 woorden of zo'n 60.000 tekens, verspreid over vier artikels.

Het nummer van Time dat opende met het artikel 'Bitter Pill: Why Medical Bills Are Killing Us' van journalist Steven Brill zorgde voor een verdubbeling van de verkoop op papier. De reden laat zich raden: iedereen in Amerika heeft tegenwoordig een mening over de ziekteverzekering, maar niemand weet er echt het fijne van. Time kwam dus tegemoet aan een reële behoefte.

Betekent dit dat alle eindredacteurs en art directors nu ander emplooi moeten gaan zoeken? Uiteraard niet. Het bewijst alleen dat de lezer slimmer, gulziger en leergieriger is dan sommige mediagoeroes wel denken.

Helemaal blij word ik van het feit dat dit artikel in een gedrukt medium verscheen. Natuurlijk heb ik 60 euro overgeschreven naar Rob Wijnberg omdat ik hoop dat zijn webexperiment met De Correspondent lukt. En uiteraard vind ik Apache.be sympathiek. Maar als ik een dag mijn krant moet missen, ga ik ijsberen door de woonkamer en voel ik me naakt.

Het doet deugd dat Time - ten overvloede - heeft bewezen dat de lezer van een printmedium geen randdebiel is en wel degelijk bereid is om zich te verdiepen in een longread (jazeker, de trend heeft al een naam).

Voor de goede orde: deze column is 3176 tekens... Kort.

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1601036/2013/03/22/De-lezer-is-slimmer-dan-veel-mediagoeroes-denken.dhtml

C'est ce qui s'appelle une mise en ligne rapide dans la transnationalité... Décidemment, l'âne peut être très rapide...