Et la presse papier, Le Monde diplomatique: Manière de voir - juin-juillet 2013 - Europe, droit d'inventaire.
De Volkskrant:
Het dagblad de Volkskrant is een van oorsprong rooms-katholieke Nederlandse krant. De krant richt zich sinds de jaren zestig op de hoger opgeleide lezers en plaatste zich tot aan de jaren negentig links van het politieke midden. Later schoof de krant meer op naar rechts.[2] De krant wordt naast NRC Handelsblad en Trouw gezien als een Nederlandse kwaliteitskrant (?).[3] Mede door de opkomst van internet en een dalende oplage is het dagblad een koers gaan varen horende bij de belangstelling van de hoger opgeleiden [bron?], met meer aandacht voor kunst en lifestyle waarbij het de neiging heeft om de lay-out zo in te richten dat het meer jongere lezers aantrekt.
In 2011 had de Volkskrant een gemiddelde oplage van 263.747 stuks per dag en is daarmee de derde betaalde krant van Nederland, na de De Telegraaf en het Algemeen Dagblad.[4] In de jaren negentig bezette de krant enkele jaren de tweede plaats.
Geschiedenis
De Volkskrant werd vanaf 2 oktober 1919 uitgegeven als weekblad van de katholieke arbeidersbeweging. De oprichters waren verscheidene katholieke arbeidersbonden, die zich verenigd hadden in de Federatie der Diocesane Rooms-katholieke Volks- en Werkliedenbonden. De eerste editie telde vier pagina's en kostte 3 cent. Het tijdschrift verscheen iedere donderdag. Vanaf 19 januari 1920 verscheen de krant om de dag en ten slotte vanaf 1 oktober 1921 als dagblad. Jan Vesters werd de hoofdredacteur. Op 14 januari 1935 verhuisde het hoofdkantoor van de krant van Den Bosch naar Utrecht. De krant werd uitgebreid met verschillende edities: een algemeen landelijke, een Twentse, een Limburgse, een Oost- en een West-Brabantse editie. Edities voor Rotterdam, Den Haag, de noordelijke provincies en Gelderland volgden enkele jaren later. De krant stond echter nog ver in de schaduw van het grote katholieke dagblad, de Maasbode.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef de krant de eerste tijd verschijnen, maar begin juli 1941 werd hoofdredacteur Vesters door de bezetter tot aftreden gedwongen. De krant kreeg uit de gelederen van de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB) D.C. van der Poel als hoofdredacteur. Nadat het Nederlands episcopaat op 3 augustus 1941 had geprotesteerd tegen de ondertoezichtstelling van de katholieke vakbeweging en haar instellingen (waaronder de Volkskrant), vertrokken de medewerkers en liepen de lezers massaal weg. Op 4 oktober 1941 verscheen de laatste krant tijdens de bezetting.[5] Vier jaar later, op 8 mei 1945, volgde de eerstvolgende uitgave van de krant. Joop Lücker werd benoemd als algemeen en journalistiek hoofdredacteur en Carl Romme als staatkundig (politiek) hoofdredacteur. Het aantal abonnees steeg binnen een jaar tot 109.000. De Volkskrant groeide uit tot een grote landelijke krant, met als ondertitel 'katholiek dagblad voor Nederlanders'.
Het oude hoofdkantoor van de Volkskrant in Amsterdam (vóór de verhuizing in februari 2007)
Halverwege de jaren zestig verloor de krant onder Lückers opvolger, de econoom en Brabander Jan van der Pluijm, haar katholieke karakter vrijwel volledig. Dit vrijwel tegelijk met de verhuizing van de Nieuwezijds Voorburgwal naar de Wibautstraat. Bij de opening van het nieuwe gebouw van de Volkskrant in 1965 verdween ook de ondertitel 'katholiek dagblad voor Nederland'. Ook een ruzie met de als katholiek bekende stercolumnist Godfried Bomans (hij had op zaterdagen een stuk van 2 kolom en 20 cm hoog op de voorpagina) was symptomatisch voor deze verandering, die gepaard ging met de overgang van een milde naar een scherpere toon. Vanaf dat moment richtte de krant zich op de 'jongere progressieve lezer'. De krant ging zich ook steeds meer toeleggen op complete financieel-economische verslaggeving, waarvoor een uitgebreide redactie werd opgezet door Jan Damen, die veel succes boekte, met name door de unieke bezetting van de Enka-fabriek.[bron?] Ook de sportredactie werd uitgebreid onder de kritische Ben de Graaf.
De redactie groeide snel en werd uitgebreid met academici, terwijl daarvoor voornamelijk zelfopgeleide, katholieke journalisten via het destijds gangbare leerlingen-stelsel bij de krant werkten. Harry Lockefeer, die door velen beschouwd werd als een linkse intellectueel werd opvolger van Van der Pluijm als hoofdredacteur. Vanwege de groei van de (potentiële) advertentiemarkt werd de krant onder Lockefeer uitgebreid met talloze bijlagen 'Het vervolg', reizen, boeken, waar het steeds toenemende aanbod van advertenties onderdak kon vinden. Zaterdagkranten van meer dan 100 pagina's waren het gevolg. Na Lockefeers vertrek in 1995 naar de Rijksuniversiteit Groningen werd Pieter Broertjes - als eerste niet-zuiderling - hoofdredacteur. Onder hem maakte de oplage een continue daling door. Op 1 juli 2010 legde hij zijn functie neer. Sindsdien is Philippe Remarque de nieuwe hoofdredacteur van de Volkskrant.
[...]
In 1996 begon de krant met een eigen website. Deze groeide in de loop van de jaren uit tot een relatief grote, achtpersoons webredactie onder leiding van Theo Stielstra. In september 2005 initieerde deze redactie (inmiddels onder leiding van Geert-Jan Bogaerts) het weblog Volkskrantblog, waar niet alleen redacteuren en andere medewerkers van de krant konden bloggen, maar ook specifiek lezers van de Volkskrant en anderen. Integratie met de papieren krant vond aanvankelijk op bescheiden schaal plaats (Bogaerts schreef een wekelijkse column, terwijl de rubriek Weeklog in print een samenvatting was van wat de gasten op het weblog schreven), maar werd vanaf september 2006 uitgebreid. Vanwege klachten over te veel controversiële bijdragen en reacties werd in augustus 2011 definitief met het experiment Volkskrantblog gestopt.
[...]
Kenmerken
De Volkskrant was oorspronkelijk rooms-katholiek, maar werd vanaf de jaren zestig meer als politiek seculier links gezien, al is ook die positie tegenwoordig minder uitgesproken. De krant is eigendom van De Persgroep Nederland, de opvolger van PCM Uitgevers, dat in 2009 door het Belgische De Persgroep werd overgenomen. In 2011 had de Volkskrant een oplage van 263.747, waarmee het de derde betaalde krant van Nederland is, na De Telegraaf en het Algemeen Dagblad. Het medium biedt voorts een uitgebreide weblogdienst aan. Een bijnaam van de Volkskrant is de "Azijnbode" omdat sommigen de krant verwijten een heel negatieve toon te hanteren bij het schrijven van de stukken. Met name weblog Geenstijl heeft extra bekendheid gegeven aan deze typering.
[...]
Literatuur:
Hemels, Joan: De emancipatie van een dagblad. Geschiedenis van de Volkskrant. Baarn: Ambo, 1981.
Sommer, Martin: Krantebeest; J.M. Lücker. Triomf en tragiek van een courantier. Amsterdam: Balans, 1993.
Van Vree, Frank: De metamorfose van een dagblad. Een journalistieke geschiedenis van de Volkskrant. Amsterdam: Meulenhoff, 1996.
Peter Brusse, Maarten Evenblij, John Jansen van Galen, Pieter Hilhorst, Dirk Jan Roeleven, Stephan Sanders, Leonard Ornstein, Karin Veraart, Carlijne de Vos en Frank van Vree: Tussen de regels. Amsterdam, 2006.
in: http://nl.wikipedia.org/wiki/De_Volkskrant
http://fr.wikipedia.org/wiki/De_Volkskrant dans les mains des Flamands. Donc en pays multilingue. La Belgique se trouvant entre la France, la Hollande et très proche de l'Allemagne. Et du LuXembourg. C'est à dire au BénéluX. De quoi est fait le BénéluX eXactement?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten