De bouw van de toren werd in het verleden vaak gezien als een teken van zondige hoogmoed. De bouwers willen "tot in de hemel" doordringen. God naar kroon steken, (vlg de torentempels in Babylon). Tegenwoordig - c'est ce que je peux lire sur ce papier qui vient de notre paroisse, je vous le dis tout de suite c'est simple à comprendre - wordt de torenbouw eerder gezine als een streven naar bescherming en eenheid en als angst voor verscheidenheid. Het kwaad van de torenbouwers is dat zij niet verspreid willen raken over het aardoppervlak. Hun verlangen gaat in tegen de opdracht, gegeven bij de schepping, de aarde te bevolken (1,28; vlg. Jes. 45,18). Zij willen naam maken door een blijvend monument te bouwen. "Het komt erop neer dat de mensen zich onderwerpen aan een massacultuur onder het dictaat van heersers en godenzonen als Nimrod"
(A. van Heusden). Hun straf is de verwarring (balal).
Het verhaal van de mensen uit het oosten die een stad willen bouwen met een tempeltoren zoals die bekend zijn uit archeologische restanten. Men moet dan denken aan een tempeltoren zoals onderstaande tekening weergeeft.
(Voor dit model zie: H. Horn: Anfänge, dei Geschichte schrieben, blz. 146).
Het gaat om de bouw van een metropool met een tempel, waarvan de heersers aanspraak maakten op de wereldmacht. [...]
God wil echter niet dat afzonderlijke personen of groepen de wereldheerschappij krijgen. God wil vele naties en culturen op de wereld.
Het lijkt alsof het Bijbelverhaal wil zeggen: Oorspronkelijk begrepen de mensen elkaar, maar hoe meer zij in steden met elkaar gingen concurreren, des te minder verstond de een de ander.
Van de Bijbelgroep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten