[...]
Panhuijsens eigen karakter en natuur weerspiegelde zich meer in een Engelse schrijfster die hij hoog achtte en die hij ``onweersprekelijk een van de voornaamste schrijfsters der twintigste eeuw’’ noemde, ``niet alleen wat de Engelsche literatuur betreft, maar, ik geloof zelfs der wereldliteratuur.’’[xiv] Het gaat hier om de nu nog slechts in feministische kring bekende vroeg gestorven Stella Benson (1892-1933).[xv] Panhuijsens eigen gemoed komt tot uiting in de volgende passage die hij over Benson neerschreef: ``Zij was een moderne schrijfster, eigenlijk wist ze niet wat met het leven aan te vangen. Aanvaarden, vertwijfelen, of, ondanks alles, beminnen: maar niettegenstaande deze weifeling, deze gebrokenheid, zag zij de wereld en het leven als een geheel’’. Het is deze zelfde weifel en gebrokenheid die ook in de boeken van Panhuijsen een centrale rol spelen en die hem maken tot een `moderne’ katholieke schrijver.
[...]
In: http://www.albertvanderzeijden.nl/Jos_Panhuijsen.htm
Au chapitre transmission, nous trouvons... C'est dans quel livre?...
P.s: Il y aussi des ânes, écrivains du numérique, catholiques, parce que né(e)s dans cette tradition - tradition bousculée par nos aîné(e)s certes - et qui sont même postmodernes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten