Maatschappijkritiek in Amsterdam...

Kleur bekennen. Rooie vrouwen, feminisme en linkse maatschappijkritiek (1970-2014)

In samenwerking met de werkgroep geschiedenis van de Wiardi Beckmanstichting

Lezing/College

Waar feminisme dertig jaar geleden gepaard ging met ‘systeemkritiek’ en collectief protest, lijken vrouwen tegenwoordig pas échte feministen als zij zich in een mannenwereld kunnen handhaven. Wat is er veranderd? Met Mieke Aerts, Laurens Buijs en Karlijn Olijslager.

Het socialisties-feminisme leefde sterk rond het midden van de jaren zeventig en de Partij van de Arbeid nam daarbinnen een belangrijke plaats in. In 1969 werd de vrouwenorganisatie ‘Vrouwen in de PvdA’ opgezet, die vanaf 1975 bekend stond als de ‘Rooie Vrouwen’. De werkgroep publiceerde allerhande teksten, stencilde pamfletten en organiseerde demonstraties, waarvan haar bijdrage aan het protest tegen de sluiting van abortuskliniek Bloemenhove in 1976 ongetwijfeld het bekendste voorbeeld is. Wie een echte feminist wilde zijn in de jaren zeventig protesteerde en leverde maatschappijkritiek. Systeemkritiek en feminisme gingen hand in hand.

Vandaag de dag toont vrouwenemancipatie een heel ander gezicht en lijken feministen zich vooral binnen het bestaande maatschappelijke stelsel te moeten bewijzen. Opzij publiceert jaarlijks de top-100 van machtige vrouwen, organisaties als WOMEN Inc. gooien hoge ogen met hun aandacht voor vrouwelijke ‘professionaliteit’ en de ‘bevoogdende’ vrouwenquota’s lijken te hebben afgedaan. Maatschappijkritiek lijkt iets van een ver verleden; een echte feminist kan haar eigen strijd wel voeren.

Hoe valt deze snelle verandering, die zich vanaf de vroege jaren tachtig voltrok, te verklaren? Wat zijn de consequenties van deze ontkoppeling van gelijkheidsstrijd en maatschappelijke context? En wat kunnen wij vandaag de dag van het feminisme van de jaren zeventig leren?

De sprekers

Mieke Aerts (1952) promoveerde in 1994 op De politiek van de katholieke vrouwenemancipatie. Van Marga Klompé tot Jacqueline Hillen. Sinds 2009 is ze als bijzonder hoogleraar politieke geschiedenis van gender in Nederland verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Haar onderzoek richt zich op feminisme en strijdcultuur in Nederland.

Laurens Buijs (1982) is als sociaal wetenschapper verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. In 2009 werkte hij mee aan het geruchtmakende onderzoeksrapport Als ze maar van me afblijven. Een onderzoek naar antihomoseksueel geweld in Amsterdam. Onlangs was hij een van de redacteuren van het Sociologie-themanummer De seksparadox.

Karlijn Olijslager (1986) is historica en promovendus aan de Universiteit van Amsterdam. Eerder werkte ze als onderzoeker voor de commissie-Deetman, nu doet ze onderzoek naar vrouwententoonstellingen, feminisme en historische cultuur in Nederland in de twintigste eeuw.

Aanmelden

Toegang tot de activiteiten van SPUI25 is gratis. Aanmelden is niet vrijblijvend. Wij rekenen op uw komst. Bent u verhinderd, dan graag doorgeven via spui25@uva.nl | T: 020 525 8142.

http://www.spui25.nl/programma/item/27.03.14---kleur-bekennen.-rooie-vrouwen-feminisme-en-linkse-maatschappijkritiek-1970-2014.html

P.s: Histoire contemporaine européenne... Les femmes et l'ordinateur... Pas toutes les mêmes... Des MPP's peuvent s'eXprimer aujourd'hui.