Oh Japan!
Al vele jaren hebben jullie ons gefascineerd , door jullie cultuur van respect voor anderen, uw technologische vooruitgang, en de schoonheid van uw landschap.
In augustus 1945 zag je hele steden verwoest, mannen, vrouwen en kinderen verdwenen door middel van een nieuwe chemie – de splitsing van het atoombom die onmiddellijke en langdurige dood betrof.
Meer recent heeft de economische crisis u hard geraakt, en de markten van technologie stortte om u heen in. Toch waren uw faciliteiten: de genade van uw oprijzende bergen, het groen van uw land, zo mooi gelegen door Miyazaki, en uw futuristische steden die balanseren tussen de antieke en het moderne.
Geliefde land, ik weet … en zo discreet.
Er was een ramp nodig voor de wereld om u te herinneren, in Kobe, 1995, als je terug naar het nieuws kijkt van toen. Maar met deze ramp, zullen de gevolgen heel anders zijn. Over een paar jaar zullen we spreken van Fukushima zoals we nu spreken over Tsjernobyl vandaag, maar meer nog vanwege de wandaden en leugens die rond de besmette gebieden, dode en stervende.
Japan, toen de ramp toesloeg in maart 2011, het nieuws was schokkend beelden die groeide en groeide met toenemende horror, als Fukushima explodeerde met meer dan 4000 Hiroshima bommen en de wind verspreid zijn radioactiviteit over Japan en in de atmosfeer.
Dan, alsof alles was opgelost, ineens werden jullie weer discreet, zoals de gewoonte.
Andere landen hebben jullie een volledige black-out opgelegd voor de lopende crisis van Fukushima. Het is niet langer een vraag naar internationale hulp of ondersteuning …
Het vergiftigen van een land, we hebben liever het gekibbel over de ego’s van belachelijke poppen in hun race voor hoogdravendheid, een onderwerp dat milieudeskundigen hebben gefaald te begrijpen, liever alleen hun eigen nationale problemen hebben.
Zou het te cynisch zijn te verwachten dat de media in andere landen zo snel hun intresse verliezen, in zo’n een geval van zo’n dergelijke ramp in Europa, India, China of de VS; om hun slachtoffers te vergeten in de tijd van een Seconden? Het is egoïsme dat men slecht maakt.
Wat gaan we doen? Met degenen die nog in Japan wonen en die van ons gedroomd hebben van het ontdekken , het zal steeds moeilijker worden.
En nu 582 dagen na Fukushima, slingerde we nog meer tegen schijnbare tegenspraak.
Je probeert terug te springen als kersenbloesems en nachtegalen die in slaap worden gezust door de smaak van de radioactiviteit.. Uw kinderen zullen leren tellen in de micro dosisequivalent. Rivieren en vis zullen veranderen met becquerel tumors dat in kanker zal ontaarden.
Ondertussen, dwingt uw land haar burgers in stilte; radiotoxische besmetting blijft onvermijdelijk, en de gevolgen zullen onomkeerbaar zijn.
wat zal er van je Japan te recht komen, wat zal er van ons terecht komen?
We weten het , maar we kunnen er nog steeds niet aantoegeven, maar toch, welke andere keuze hebben we? Onze regeringen en zakkelijke media bagatelliseren de ernstige gevolgen van een dergelijke nucleaire ramp, een enorme catastrofe die de rest van de menselijke geschiedenis zal beïnvloeden.
U staat voor een diepe historische crisis, Japan, Japan land vol kleine aardvingen en versiert door 54 kernreactoren en naar alle eerlijkheid kernbommen zijn.. Als er een grote aardbeving opnieuw plaats zou vinden, als een nucleaire opslag plaats instort of een andere Reactor ontploft, het zou opzeker het einde van u zijn,nog meer dan het eigenlijk nu al is
Oh Japan, we zouden nooit meer een ander Fukushima maken , waar dan ook, nooit meer. We zullen nooit overwinnen natuur, zelfs als we proberen uit alle macht. Het is een Megalo-maniak’s droom om te denken dat de mensheid kan alles door wetenschappelijke vooruitgang te controleren.
We zullen de natuur nooit overwinnen, zelfs als we het zouden proberen uit alle macht. Het is een Megalo-maniak’s droom om te denken dat de mensheid alles kan controleren door wetenschappelijke vooruitgang.
We leven in de natuur die we niet kunnen overtreffen wat zij ons gegeven heeft. het was zo,n hoge menselijke trots om kerncentrales te bouwen als een grote kathedraal.
Het was niet « We werden ondersteund door kernenergie », maar « Wij, onwetende en gedisciplineerd, het is wij, die kernenergie ondersteund ». En het was zeker niet « Atoms for Peace ».
Voor Fukushima, veel mensen zeiden dat we kerncentrales nodig hadden om onze economieën te redden. Maar de gezondheid van onze kinderen, Japan, verslechte want we hielpen bouwden. Het is altijd het publiek en de kinderen die op het einde lijden. Maar de macht die IEDER VAN ONS heeft kan het één grote kracht worden, als we nu verenigen
Het belangrijkste is het beschermen van de toekomst van onze kinderen, Japan kinderen, alle kinderen van de Wereld
Stop de stilte, stop kernenergie, overal op Wereld.
De wereld is nog niet het leven van de Japans horror aan het leven wat ze geleidelijk aan het ontdekken zijn. Maar samen met de Japanse burgers komen wij in opstand en samen met hen vragen wij het laatste oordeel van alle productie van kernenergie stop te zetten. De hele mensheid moeten worden wakker geschud en bewust worden om dit te laten gebeuren!
Sakaido Hantai! Geen herstart! Ontmanteling van nu!
(Dank u voor het verzenden van dit bericht, van 13 oktober 2012, over de hele wereld, zodat morgen, niemand ooit nog zo’n kernramp te maken.
Voir le blog de JA. - L'exil - Extérieur, intérieur -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten